Syringomyelia

Syringomyelia (SM) is een zeer ernstige neurologische aandoening waarbij met vocht gevulde holtes (= syrinxen) zich ontwikkelen binnen het ruggenmerg in de buurt van de hersenen.
Dit kan ontstaan als gevolg van een te klein foramen magnum (= achterhoofdsschedel). Dit wordt ook wel Chiari Malformatie of CM genoemd. Hierdoor puilen de punten van de kleine hersenen uit. Het gevolg is dat de doorstroming van het ruggemergvocht niet verloopt zoals het hoort en syrinxen ontstaan.

Pijn is het belangrijkste klinische teken van deze aandoening. De symptomen verschillen nogal veel tussen verschillende aangedane honden. Het meest voorkomende symptoom is overgevoeligheid in de buurt van de nek, wat een oncontroleerbare drang tot krabben in de nek en schouders veroorzaakt. Gewoonlijk volgt er dan erge pijn rond hoofd, nek en schouders waardoor veel aangedane honden vaak beginnen te gillen van de pijn.

Deze ziekte treft beide kleurtypes en zowel reuen als teven. Niet alleen tref je deze ziekte aan bij de cavalier, maar ook de Yorkshire terriers en Malteser terriers kunnen hieraan lijden.

De enig zekere manier om de diagnose syringomyelia en misvorming van het achterhoofdsgat vast te stellen, is het ondergaan van een MRI scan (Magnetic Resonance Imaging scan).

De resultaten van die scan worden gecentraliseerd en vergeleken. Een autoriteit op het gebied van onderzoek naar syringomyelia is Clare Rusbridge. De resultaten van de scan kunnen naar haar opgestuurd worden en volgens een strikt eensluidend protocol beoordeeld en geclassificeerd worden. De verschillende gradaties zijn:

A	Vrij boven de leeftijd van 2,5 jaar
C	Vrij onder de leeftijd van 2,5 jaar (voorlopig vrij)
D	Aanwezig boven 2,5 jaar, zonder symptomen
E	Aanwezig onder 2,5 jaar, zonder symptomen
F	Aanwezig, met symptomen

Er zijn weinig opties voor handen om aangedane honden te behandelen. Meestal bestaat een behandeling erin om de pijn weg te nemen of te verzachten. Het gebruik van corticosteroïden (chemische variant van het lichaamseigen bijnierschorshormoon, om onstekingen en infecties tegen te gaan), zoals prednisolone of niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen zoals Metacam en Rimadyl.
Corticosteroïden hebben echter veel bijwerkingen zoals veranderingen in gewicht, huid, gang van het dier en onderdrukken van het auto imuun systeem.

Tenslotte: deze aandoening is erfelijk, maar verloopt niet via de simpele vererving. Meerdere genen spelen hierbij waarschijnlijk een rol. Verder DNA onderzoek is nodig om de betrokken genen vast te stellen.  Door te scannen kan een verantwoorde combinatie gemaakt worden, maar garanties heb je helaas niet. De vererving is heel ingewikkeld! Twee mri-vrije ouderdieren kunnen toch weer lijders geven, maar ook 2 lijders kunnen een mri-vrije hond geven, alleen komt dat niet zoveel voor.

Een uitgebreid Nederlandstalig document met meer uitleg over deze ziekte kan u hier vinden.

Vrij naar: www.cavalierhealth.org

Terug naar erfelijke aandoeningen